راهکارهاى ششگانه و مفید زیر به شما یارى مىدهند تا آرامش بیابید و بدانید که نگرانى و فشار روانى، چه اثرى بر جسم، روح و زندگىتان مىگذارد:
چنانچه مقدار نیروى (انرژى) بدنتان که با مصرف غذا تأمین مىگردد، زیاد باشد، به ندرت دچار حالت عصبى مىشوید. بکوشید تا حدّ امکان، از مواد غذایى سبوسدار، ترکیبات کربوهیدرات، میوه، اقسام سبزىها و حبوبات استفاده نمایید؛ چرا که مصرف غذاهایى از این قبیل، سبب ثابت ماندن اندازه قند خون مىشود و خستگى را از تن مىزداید.
در ضمن، به قدر کافى صبحانه بخورید، کمتر نمک مصرف کنید و در طى روز، از خوردن قند، کافئین، چربى و خوراکهاى سرخ شده دورى گزینید.
ورزش هایى همانند: پیاده روى، دو، شنا، یا هر چه که سبب تفریح هم مىشود، مثل: چرخ سرک (اسکیت بازى) را بیازمایید و هر یک را که مناسبتتر دانستید، به آن بپردازید. ورزش هفتگى شما باید در سه نوبت و هر بار بین بیست تا سى دقیقه باشد.
باید بپذیرید که برخى اوقات، شرایط طاقتفرسایى در زندگى پدید مىآید که باید آنها را تحمّل کرد. از اینرو، به جاى آن که بىقرارى کنید، بکوشید حسّ چیرگى بر خویش را با چنین پرسشى در خود، پدیدار سازید: «چه سان مىتوانم در این قبیل موقعیتها، دگرگونى بهوجود آورم؟».
گاهگاهى به خودتان جایزه دهید! این پاداش، ممکن است از پیادهرَوى گرفته تا گردش آخر هفته با فرزندان، مسافرت با خانواده و مواردى غیر از اینها باشد. هر از چند زمانى به فکر خویش باشید. این کار به هیچ وجه جنبه خودخواهى ندارد و براى سلامتِ روان، لازم است.
اگر به دام اوضاع و احوال نگرانکنندهاى اسیر شدید، مىتوانید از فنون آرامبخشى همچون: یوگا و مکاشفه بَرین (تى ام) مدد جویید. در زیر، شیوه ساده تنفّس را بیان مىداریم:
روى صندلى یا زمین به راحتى بنشینید. در صورت امکان، چراغها را خاموش کنید. سپس از راه بینى، نفس عمیقى بکشید، به نحوى که مسیر هوا را تا تهِ ریههایتان حس کنید. آنگاه هوا را از طریق بینى، آهسته بیرون دهید و تجسّم نمایید که چگونه هوا به آرامى از بدنتان به سمت بالا و به سوى سرتان حرکت مىکند. این مراحل را چند دفعه تکرار کنید تا وقتى که احساس آرامش نمایید.
هیچ قاعده و قانونى نیست که شما را ملزم بدارد، گِره هر نوع گرفتارى را خودتان، یکّه و تنها باز کنید. چنانچه مشکل تحمّلناپذیرى مانند: درگذشت یکى از اعضاى خانواده یا بیمارى کشندهاى، اسباب نگرانىتان را فراهم ساخته یا حتّى اگر مورد جزئىاى هست که تحمّلش برایتان دشوار است، به دیدار دوست خود یا پزشکى بشتابید و احساستان را درباره آن وضعیت با کسى که همدردى مىکند و دلهرهتان را تسکین مىدهد، مطرح سازید.
دوستان عزیز تو قسمت نظرها میتونن موضوعی را که در اون مورد مطلب میخوان بنویسن تا برای اونا قرار بدم. متشکرم.
